Yağmur kokulum
Günlerden yine sendi
Toprak kokuyordu buralar Toprak iyice yağmura doymuş Tıpkı senin gibi kokuyordu Kafese sıkışan kuş gibi ruhum yanında olmak ister Lakin gurur buna müsaade etmez Bir yanı uçurum olan aşkın sonu huzura mı ermez? Kokunu içime çekmek istediğimde Allah’ımdan yağmuru diliyorum o zaman bütün şehir sen kokuyor Hele bir de akşamsa çayımı yudumlarken seni düşünmek yanımda olduğun hissini veriyor Elime bir kağıt kalemimi alıyorum Önce tatlı gözlerini çiziyorum sonra şirin burnunu ve dudaklarını Ne kadar sana benzese de sen olmuyor işte Herkesin ağzında duyduğum unut kelimesi Seni görünce vazgeçmeye dönüyor. O anda şarkılar ve binlerce şiir geçiyor Aklımın bir köşesinden Her zaman ki gibi çayımın son yudumunda Seni sevdiğimi kendime inkar etmekle geçiyor. |