Bu yüzyılın insanı değilim
Ağır geldi bu yüzyıl
Dostluğuylada aşkıylada iğrendim

Gez dolaş kollardan kollara bırak kendini
Gün değiştirir gibi aşk değiştir
Tanımadığın ten, içine çekmediğin koku kalmasın
İstersen kalbinde aşk çetelesi tut
Kaç gönlü yıktığının mutluluğu ile gez
Sana yakışanı yap
Seviyormuş gibi
Özlüyormuş gibi
Gibi yani kendi gibi davran
Çok geç kalma doğruluktan
Zira gibiymiş gibi yapmak seni bekler
Papatya bahçelerinde gez dolaş
Geçtiğin her sokağı kendinle karart
Bay, gibiymiş kişisi
Ruhun aşağılanmış tüm evrende
Suskunluk neyin nesi
Panoların arkasında saklanmak mı
Ne kaldı ki geriye
Neyin hesabı sorulacak
Ne ben kalmışım sende ne de bana ait birşey
Zaten bende gün geçtikçe ölüyorsun
Kalbimin cihanında yaşayamayacak kadar özgür bir evren bırakıyorum sana
Kendi sahte mutluluklarında
Sonsuz mutsuzluk kafesinde hapsolmuşsun
Sevgimle kurtarmak istemek manasız
Hayat tarzı "gibiymiş" olan biri
Hayata aşkla bakan birine zehir-i zemberekmiş
İşte bu yüzden oyuncak aşklarınla
Mutsuzluk hapishanesinde
Yanlızlık evreninde
Sıkışmış küçük bir fanisin