AH! İSTANBUL
.
Ah! İstanbul seni sana yazan o kadar çok ki kimi nefret yazar kimi methiye düzer benim gibi kimisi gülümsetir kimi üzer senin canını yakıp zevk almaktır niyeti. Ah! İstanbul çok aşığın var biliyorum onlardan daha çok ben seviyorum gerçek seni seveni artık görsen diyorum. Ah! İstanbul bazısı nefret ede ede seviyormuş seni kimisi sana verip alamadıklarından dertli üç günlük dünyada sevgiden kıymetli olan neki üzmek üzülmek kime yarar sağlarki seni ben Allah için çok seviyorum canımdan kalbimden ruhumdan al ömrüm al canım olsun senin veririm! istersem geri namerten de NAMERTİM! Ah! İstanbul ah.. yazmadan sen beni bana kızma diye yazamıyorum seni sana duy sesimi uzaklardan halimden anla sarılmak istiyorum kollarımı açtım aramızda hırçın denizinde dalgalar geçit vermez kıskanç dağlar var onlar sana yakınken sana uzak bir ben oysa sen içimdeyken ruhum senin sevginle doluyken İSTANBUL yârim benim diye kalbim atarken.. Ah! İstanbul gönül evim can yurdum ben sana ölümüne vuruldum altın diye sanma taşın toprağın sanma seni sevdiren gülün yaprağın sevgi mahallesine çıkar senin her sokağın yüreği sevgi dolusun sevgiyle gelenler seni bulsun Nur yüzlü, gül yüzlü, gülen yüzlü, sen İSTANBUL’sun! 7 AĞUSTOS 2015/18:15 GüLfem/MeLek |