BENİM GİBİ
Kazanmanın zor,
kaybetmenin kolay olduğunu, öğrendiğinde mi büyüdün sen? Sevdiklerini, birer birer kaybettiğinde mi? Küçük çocuklarla yarışırken, gönüllü yenildiğinde mi? Yoksa! gözünün içine baka baka, söylenen yalanlara, gülüp geçtiğinde mi? Belki de! Cahile laf anlatmanın, zor değil, imkansız olduğunu anladığında, büyümüşsündür. Ya da, haksızlığa uğrayıp, öfkenin tavan yaptığı o anda! susup yürüdüğünde. Yarın yaparım ın tembellik, bugün bitmeli nin, hırs olduğunu anladığında mı yoksa! yada! İhaneti görüp, fark etmemiş gibi davrandığında belki! Belki de, sen hiç büyümedin! Çocuk kaldın, benim gibi. Zülfiye ERDOĞAN |
Çok kızdım.. Üzerime kimse gelmesin, Allah yarattı demem döverim..
Oh be çok rahatladım.. iyi ki şiirler var.. :)