YERLE YEKSAN OLSAM DA ZAMAN ZAMAN...
Aldatılmışlığın hükmü olsaydı
İstiflenir miydi onca sakil duygu. Varyemez duyguların ıssız yalıtılmışlığında Tekerrür ederken Neyin tahakkümü idi sıra dışı yaşamları ile Ellerinde kocaman bir büyüteç İrdelerken hayatları. Yansıyan değildi aslolan Kanatılmış yalnızlıkların durağan seyrinde Kabuk tutmayacak yaraların Gizil öfkeleriydi, Kıdemsiz ve yolsuz cümlelerde Can çekişen ne çok imge. Meskensiz ithamlar aslında beni bana Uzak kılan ve hacmi nasıl da enginmiş, Demeye cesaret dahi edemediğim Gönlün kim bilir kaçıncı erteleyişi. Adım adım takibinden Koşullandırıldığım ne varsa Ya da her kim ise Ayrı kıldığım, ayrı kılınmaya Mecbur tutulduğum. Bir nebze de olsa; haklıydım, Demek olsa keşke düşen payıma Mertebesi ne ise aldatıların Kanıksadığım ne varsa ya da Yine ve yeniden, Damıtılmışken üzünç, Karşı kıyısından ömrün seyrine daldığım Sayısız izlek. Rayici belki de atlamak karşı kıyıya Boğulacağımı bile bile Ya da haykırmak hece hece Dillendiremediğim bir lehçenin Taşırken kaygısını belki de anlaşılamamanın. Yol almak mı yok olmak mı Günün getirisi bir yanda Verdiğimiz nice kayıp nasıl da sahici oysa. İzdüşümü belki de şu sayısız hükmün O geride kalan hüzün, Şükürden ne zaman vazgeçtim ki İmgelerin seyri kadar mubah aslında Kaderin taşıdığı zerreler Serpişen yağmur misali. Nefsin gölgesi düşmüş bir kez Vicdanın yorgun suskunluğu yakarken Yerle yeksan olsam da zaman zaman. Acı acı ortalığı velveleye vermişim de Demlenmiş ömrün hangi yakası acaba Devinip dururken henüz varamadığım. Seyrinde iken onca gel git Eşlik eden sadece avuç içi yürek. Damıtılmış ne çok düş Anlamsız ne çok yakarış Belirsiz bir andaki o terk ediş. Çalarken ömürden Severken gönülden… Yalıtıldığım meskenlerde Cebbar kabadayılar Şakağımdaki namlu kadar Öfke yüklü ve sitemkâr. Yılgın mizaçlarına toz konduramazken Silip silip yeni baştan yazdıkları Hikâyeler; Ellerinde sönük balonları ile Küskün bakarken Şehrin öteki yakasından en kötüsü belki de; İçine akıtılan gözyaşı yakarken canını. Hele ki yeniden dirilişin gücü ve kudreti kadar Ölümle cebelleşen insanoğlu Soluk teninin altında varsa bir kalbi. |