Ümidi VisalTomurcuk bir güldü o; zorlukları tadınca Korkuları kabusa dönüştü gün batınca Duruşunun aksine o masum bakışları Isyankar bir lisanla yaptığı çıkışları Düzü görmezden gelip çıktığı yokuşları İçerimi dağladı yaşadığı gelgitler Hücum etmiş kalbine dörtbir yandan yezitler Kırabilmiş olsaydı esaretin gemini; Sorgulayıp bulurdu hayatın elzemini Ayakları kaymazdı bulsa sağlam zemini Yaşadığı buhranla durumu çok hazindi Gözlerinden yansıyan delici bir hüzündü Sözleri isyankar da duyguları sakardı Yüzüme bakışında derin bir mana vardı Dili başka dese de kalbi sanki yakardı Öyle miydi gerçekten, bana mı öyle geldi? İstesem de çözmeye düğümleri engeldi Kalbimde fırtınalar kopsa da farzı misal; Yukarısı bıyıksa aşağısı da sakal! Fazla söz sarfetmeye olmasa gerek mahal Ederdim etmesine kelamı en hasından Kurtulabilse kalbim incitme tasasından Süzülüp birer birer aklımın eleğinden Kılı kırk yarıp geçti iğnenin deliğinden Döküldü cümlelerim kelamın iliğinden Kelimeler toplanıp kurulunca imece Cümleler ardı sıra dizildi hece hece Belki ikna cabası belki yardım çağrısı Belki de ara yerde kalmanın kalp ağrısı Dinlerken gözlerinden sağanak oldu yaşı Görecekti apaçık görecekti her şeyi; Kaldırarak gözünden o simsiyah perdeyi Katınca nice yesi yüreğinin yesine Kulak verecek bir gün vicdanının sesine İçindeki karayı bilirdi bilmesine... Umudum vardı hala can gelecekti güle Yaradana bağladım visali ümit ile Anne ve babalara bir nasihat edeyim Sözümü bağlayıp da sonra varıp gideyim "Korkutmayın sevdirin" buyruldu unutmayın Aman ha! Çocukları Allah’la korkutmayın |
Naçizane şiirimi güne taşıyan seçkiye,
Okuyup beğenen ve yorumlayan değerli edebiyat defteri üyelerine çok teşekkür ederim.
Selametle kalınız
Selam ve dua ile