Elbet Doğacak GüneşKaranlık bastırırken ruhun derinliğine Sıkıntı çöktükçe nefes daralır Sarmış etrafı ıssız sessizlik Cırcır böcekleri kulakta vızıldarken Derinleşir kederler azan yaralar gibi Sabaha saatler var vakit geçmez olurken Bulutlara saklanan, elbet doğacak güneş Dil konuşmaz gücenmiş sebebini bilmeden Yarınlara saklanmış umut ışığı bile Çaresizlik diz boyu aşamaz engelleri Bekler durur yine de bir kıpırtı sesini Ürpertici karanlık geceye maruz kalmış Sabah olmak bilmezken geçmiyor ki zaman Umutlarla birlikte, elbet doğacak güneş Sanki koskoca ömür bir geceye sığışmış Gözlerin kapakları yorgunluktan sızlarken Göz önünden teker teker geçer anılar Durdurmak mümkün değil sonu gelmezken Kirpikleri baktıkça canını yakar olmuş Sabaha kadar gitmez sanki kal dermiş gibi Unutturmuş olarak, elbet doğacak güneş Teselli ararken daha baktıkça batar çukura Dört gözle bekledikçe gecenin bitmesini Dayanma gücünü tüketen bedenle Uykuya hasret kalan gözlerle İçinde biriken söyleyemediği sözlerle Çığlıkları duyulmayan imalar da saklanan Sabahla sevindirip, elbet doğacak güneş Nesrin Önem Demir 23. 07. 2015 |
Alkışlıyorum güçlü kalemi
__________________________________________Selamlar