Azelyaİnsan özleyince hırçınlaşıyor Hırçınlaşınca kırılıyor kırılınca dargınlaşıyor dargınlaştıkça yedi iklim zemheriye dönüveriyor... Şiirler boyu düşük yapıyorum ben yüreğimde büyüttüğüm her çiçeği koparıyorsun kökünden ve jilet yapılıyor tarihi gemiler atlayıp gidemiyorum bu şehirden... İnsan ölünce soğuyor soğudukça aklını kurtlar kemiriyor uluyan havlayan hırlayan... Ben dün kendimi azat ettim Azelya Ben gözlerini şiirden zannetmişim. Sen zannımı affet... Ben ellerini anneminkiler saymıştım sen saydığım herşeyi affet... Önce kendime Sonra kendime Bir daha kendime Esselamu aleyküm Önce sana Sonra sana Bir daha sana Elveda Azelya... Çocuklardan başlayacak öldürmeye insanlık ve son çocuk öldüğünde sûru üfleyecek İsrafil El Azelya kül Azelya küs Azelya üç çiçekten birini sen ezdin içimdeki çocuğu sen öldürdün Kıyametim kıyametin hayrolsun Azelya Her aşk kıyameti kadar gerçektir helal olsun Azelya... |
harikaydı..