Ne çok tekrar ettim kendimi
Kendinizi ne çok anlamadınız
Kavrayışınıza kalbimden damıttım gerçeği
Yine de basit cümleler kurduğumu sandınız
Ey kavmim, ne çok aldandınız

Birileri bir daha söylemeliydi
İnsan neresinden sevilir, dedim
Rabbime sormam şart dedi birisi
Böylesi nasıl olur bilmiyorum
Tanrının gazabını üstlendi elleri
Bir diğeri nesebine danışmaya gitti
Şeceresini uzun uzun okşadı
Nasıl da kırptı uzun ve zorunlu bir tarihi
Bir başkası ayrımlanmış haritalara uzandı
Hayretle “Ne kadar da az” dedi parmak uçları
Bunlar bana hiç olağan sayılmadı
Bekledim, ellerinde tüfeklerle döndüler
Şaşı gözlerle, göğüslerinde ölü uzuvlarla döndüler
Çoktan seçmeli sınavdaymış gibi
Bütün şıkları silahlarla elediler

İnsan neresinden sevilir, dedim
Herkes bir yerlerden kopya çekti
Kimse kalbini yoklamayı akıl etmedi
Dürüst olmak için önce hislerinin dilini kestiler
Kan kirli yollardan ark buldu kendine
Coşkun nehirlere dalar gibi herkes izledi
Kanın boğabileceğine kimse inanmadı
Her şeyi dışlarında yazılmış gördüler
Bunlar bana hiç olağan sayılmadı

Ey kavmim ne çok aldandınız
İnsan neresinden sevilir, dedim
“İnsan neresinden vurulur” u tuttunuz
Ne çok kızıp ne çok karaladınız
Basit bir sınavdan sonra ne çok ağladınız