TOZLU YOLRüzgar; sanki bişeyler fısıldıyordu Kuşlar; farklıydı ötüşlerinde Sokaklar; yine ıssızdı ıslıklarında Kaldırımlar; selam der gibiydi sessizce Fırtına öncesi sessizlik dem vurur şehrin orta yerinde Güneşin bakışlarına tırmanırken zaman Karanlıklar cüce kalmış isyankar Bir bedende onca yıl yaşayanlar Göz, kulak, beyin ve dimag Neden susar sessiz akşamlarda Ay ışığında, köşe başında Yok artık kıskanmıyorum o güzelim yılları Acı tatlı yaşadığım hatıraları Topraktan gelip topraga gidecek insanı Pek uzak değil kucaklaşma zamanı Varlığından eminim, hiç şüphem yok senden Damarımda ruhun, alnımda yazın, hafızamda kelamın Sağ taraftan verilirse kitabın Tutarsın elinden yarattığın insanın Şu koskoca dünyada olursa küçük bir damın Uzun kış gecelerinde üstünü örtecek yorganın Semaya açılan ellerinle dudağındaki duanın Hikmeti semadan gelir seni yaradan Allahın Onca tuzaklara karşı attığın adım Şeytanın can evine değsinki taşın Cebeli Rahme’de döktüğün gözyaşın Yazılıdır naim cennette o cismani adın Son söz söylendimi ? son sur üflendi mi ? Dağlar toz duman renkli ipek gibi Kaçışıyorsa insanlar yaydan çıkmış ok gibi Demekki mizanı kurdu o yüce yaradan. Kıldan ince kılıçtan keskindir berzahtaki yolumuz Kelime-i tehvid ile, salli, barik ile Ahirzaman nebisiyle Sevenlere tozlu yol olur ahirdeki sonumuz. Oguz99 |