sineme yazmıştım bugünün kederini
ve gelip çatacağını hiç düşünmezdim.
ve şimdi hiç düşünmediğim bir temmuz gününde
insanlar doğum günümü kutluyorlar.
yaşlandım mı acaba?
ondan mıdır bu sevinç insanların yüzünde.
oysa benim buruşmuş yüzümde zalim bir keder var,
insanların görmediği belki de bu.


bir temmuz gününde
geleceği emlakçıların
levhasında satılığa çıkmış
onlarca soru işaretinin içinde
insanların doğum günümü kutlarken
tebessüm eden gözlerine
nedense anlam veremiyorum.
anlam veremediğim gibi
anlamak da istemiyorum bu günü
bu günün önemini.



benim geleceğim
tanrının hırkasında
her an üç beş celladın
urganıyla sıkışmak üzereyken
ne kendimi ne de sizi anlayabilirim.
ve her gece kabusların kıskacında
silah sesleriyle uyanırken
yüzüme topladığım birikmiş yağmurları görseniz
bugünün temmuz olduğunu
bugünün bir doğum günü olduğunu
eminim unutacaktınız.


şimdi sineme yazılmış zoraki bir kaderin
terazisinde ne temmuz ağırlığını koruyor
ne de bugünün bir doğum günü olduğu.
çünkü düşmüşüm dalgalı bir ruh halinin içine
boz bulanık seller gibi yayılmışım yeryüzünün karalarına
hangi şehir ve hangi ada beni topraklarına gömecek bilmiyorum
ve bilmediğim o kadar çok şey var ki
kusura bakmayın güzel insanlar
bütün bunların içinde
size nasıl teşekkür edebilirim
size nasıl gökyüzünde
uçan mavi bir kuş çizebilirim
size nasıl mutluluk pozu verebilirim
ve size nasıl bir yaş büyüdüğümü söyleyebilirim.


ben her gece alnında
rovelve korkusuyla yaşarken
yedi temmuz günü,
tebessüm eden ,
doğum gününü çoktan unutmuşum.
çoktan unutmuşum.


7 temmuz..