Yıkamadı can evimden zor beni
Yıllar yılı estim gönül dağında
Yıkamadı can evimden zor beni Hüzünlendim kederlerin ağında Yakamadı şu sinemden har beni. Karanlıkta düşlemiştim güneşi Gönle düşen sevdaların ateşi Uzaklardan duyulurken o sesi Sokamadı şu toprağa yar beni. Sabır demek, beklemek mi sabahı? Dindirir mi acıları yar ahı Yok! bilirim sevenlerin günahı Sökemedi bu hayattan kor beni. Sevda vardı has bahçenin gülünde Haz almıştım pembesinde alında Bülbül oldum şakıyarak dalında Dökemedi yaz gününde kar beni. Ahmet Moran |