Öğrendim ki...
Sensizlik su olup akarken gözlerimden
Yaşamanın bir ilk olmadığını öğrendim İkimiz için biz varken bu günde Yarın bir hiç olacağımızı öğrendim Yaşamak yine üzerime gelirken bu gece Sensizliğin olursuzluğunu öğrendim Gönül viran olmuş yıkılırken yine Senle iken yokluğumuzu izledim Dert yok derdin, derman arardım Gönlün feryat olmuş yanarken biterdim Ve sen yoksun diye gecenin kör karanlığının Gökkuşağı olması için yaşardım Sen imkânsızdın iflah olmadığım Gülerken gördüğüm bırakmadığım Sevdiğim, yandığım ama ölemediğim Söyle nerdeysen orada ölmek isterim |