Bazen sadece gecenin sabaha olan aşkını anlatmak istersin;

saat gecenin bir’i yine aklımda yar var
kalemim elimde sana yazıyorum ey yar
dışarıda gök gönlümde senin gürültün var
kirpiklerin yağmura meydan okuyor mu ey yar

bazen sadece sana esir bir mahkum olmak isterdim
koğuşta yanımda dışarıda el ele himayen altında
bile bile müebbetle cezalandırılıp ölmek isterdim
saatler sen geçe ölümü ezer misin ey yar

bazende düşünürdüm unutmak mı gerek diye
ömrüme zamanda saysan ölür yine de beklerim ey yar
ağlasa sabah, yakınsa, yalvarsa geceye
gündüzü bırakıp gecem olur musun ey yar

ey yar, ey yarim, ey güneş bakışlım
bir tek saç teliyle güneşe meydan okuyan kadın
unutamam, unutamadım, bırakamam seni
prangalara boyun eğmem celladım olmaz isen ey yar

gece mi sustu yoksa suskunluk mu sardı geceyi?
suskunluk ise ahmet misali yakarım geceleri
sen bir sultan, ben bir divane senin yolunda
birden fazlaysa aşk oda Sâhirin kalemi