tetrakromat
parçalanan göğün akortsuz gülüşlerinden sonra
gökkuşağı altından koşar adım geçmiştik arı olmuştuk su renginde herşeyde hiçbirşeycesine gölgelerimizi öldüren karanlıklara siper edilmişti beyazın yüzü sonra flu bir ölüm avurtlarımıza Cezayir menekşeleri saçtı saat kaçtı yörüngesi eşiğe düşmüş dünyanın telaşlarına şimdi yürüyor sayıyor biçiyor olmalıydım birimi keşfedilmemiş bir ölçü ile renk çekimleyen kelebeğin gözünden baktıkça o tarafta bir şeyler tıkırdıyordu diğer yakada boynumuza farazi hüzünler asılıyordu sandalyemizi tekmeliyordu griler korkak elimizi gördükçe bu ters yüz bir maskeydi dual dünyayı kendi pandomiminde mimleyen mağara katipleri var dağılıyoruz çil eskisi gibi dört yana herkeslerden ve kendimizden Schopenhauer! sen haklı olabilirsin... |