sevmelerim azaldı
yaşamın yüzündeki resimli iyi kesim anlamlar sıyrıldığından beri ölüyüm

yaklaştığım her koridor eşiği tuz birikintisi
her çığırtkan kuşun dili kan lekesi
her papatyanın yaprağı giyotin kesiği
tak bileğine bilmezden görmezden gelme kelepçesini
mutlu bir çilek olmaksa hayalin sokak ortasında ölenleri bilme
atgiller böyle şen kahkahalarını parlatabilirler

dünya öyle bir çığdan yuvarlanıyor ki
tutulmuyor bu kaypak postmodern kapüşon söylemlerinden
kuşanılmış recmlerin gölgesinde insanlık yaralı bir şekil
uzun uzun öksürmede tanrı

ben afaziyim sen söyle aziz
namluların ucunda intihar karanlığı
yırtık bir ağızla yayılıyor görmüyor musun
bak güvercin omuzlarına ağıt mezarlığı
bak zeytinlikler yağ değirmeni
küçük avuntulardan nabız alınamıyor
- belki de cehennemdeyiz-
kirli turnikelerle bağlanmış kanayan vicdanlar

big bang yok, evreka olmadı, seziş değil
yavaş yavaş yonta yonta cisim olmanın kabartılarını
böyle ölünüyor
seyrederek
çemberin içindeki ilahi komedyayı

yeşillerinden beyazlarından eflatunlarından bütün tonlarından çürüyor
çürüyor yeryüzüne serilen yaygı
hep bir kanlı kirpiğe konuyor mavi kelebekler
kırbacı kendi sırtını dövüyor
delinmiş bir ağ adalet

üç maymuncuklu hattatlar külçe kapıların kilidine dilini dayamış
zulüm methiyeleri sayfa sayfa
gözlerde dehşet ceninleri kımıldıyor
hala dizinde ama cüz rahlesi
ayaklan
bıktım kötürüm yatışından

yık bu duvarları aziz
balyoz tutmana gerek yok
görerek yık
ölerek yık