SON BEKLEYİŞ
Bir bekleyiş günü
İlk saatleriydi sabahın Limana yanaşan vapurun yolcuları arasında Seni aradı gözlerim Yoktun Ben yine umutlarımı tazeledim her dakika Bir daha ki seferi bekledim Zaman durdu sanki Hasret,özlem bitecek mi diye düşündüm Bir sızı vardı içimde Nedeni belliydi aslında Saatler birbirini kovaladı Sen yine yoktun O gün çok gemiler bekledim Geçen her saniyede bin kez yaralandım Ve akşamın son demleriydi artık Gün kendini karanlığın kollarına bırakıyordu Bir simit aldım ısırdım Elimde kalan demetten bir gül yaprağı Simiti martılara Gül yaptağını denize attım Limandan,üzgün buruk bir özlemle uazklaştım Duydum ki Bana ait sandığım kalbi Bir başkasına meyil etmiş Yıkıldım Nerede bir gemi,bir rıhtım görsem Acı bir hasret özlem oluşur yüreğim de İçin için kanarım Y.szgn |