metruk hatıralar yeşili
beni azap dövmesiyle oyaladılar
gazabıyla yıldızların; mavi emre,yeşil rumiyle çok katlı bir pastayı diliyor hayat... köprüleri kuyudan çıkarmak oluyorum ve yanlış ressamda ıkınan tuval... bilseniz ne çok üşüyorum beni sığırtmaç türküleriyle yaktılar, külüm gurbet önce sonra marazi bir aşka yamanma israfı dul annem benim! nerendir hayat? som lümpen, doğal afetler sokağından geçiyorum şiir doyumsuz karım benim seccade dişiliğince... bedbaht babanızım sizin kızlarım! annenizi boşuyorum.. beni gül mül yalanları ve boz bulanık safsatalarla öpüp öpüp yeşerttiler de bildikleri tüm vadilerden akıttılar... çünkü kahkahanın korkak çanlarıydı hayat ve kiremit fıkrasıydı korsan kedilerde.. büyütmede öykünüzü ışık bir zindanı göğsüme kazıyarak... Emin Çelikli |
hangi parçasını alsam, eksiliyor şiir. bütünüyle çok iyi.
ukalalık sayılmasın, kıvranan şiirlerin şairiyiz, besbelli.
kıvrandıran şair mi? işte, burada..!
saygı ile.