HAYAT COŞSUN
Mevsimlerden bahar,
Aylardan mart, Günlerden cumartesi, Yanağıma düşen bir, iki, üç damla yaş Benim değil… Ağlayan gökyüzünündü bu yaşlar. Toprağın suya özlemi mi seni kasavetlendirdi? Onların kavuşmasına dayanamamak mı? Seni bu kadar hırçınlaştırdı. Bu ateşin, bu telaşın, bu haykırışın Hasretlerin kavuşmasına engel olabilir mi? Gaddar olma bu kadar. Yetmedi mi ayrılıklar, özlemler Hasret kalınan gözler, O gözlerden kalbe akan ılık hisler, Özlenen duygu yüklü sözler. Yetmedi mi yüreklerin acısı. Bütün bu mezalimler Âdemoğlu içindir. Bırak ta onlar kavuşsun. Hayat coşsun… 3 mart 2007 |
öncelikle aramıza hoşgeldin.
şiirin güzeldi, tebrik ederim.
kalemin daim ve keskin olsun.
sevgiyle kal.