ANLADIM
Anladım ki sen hep benimleymişsin.
Seni her andığımda gözyaşlarımdan anladım. Gerçek sevgilerin hiç bitmediğini; Yüreğimin her sıkışmasında anladım. Huzurun gözlerde değil; Sevdiğinin yanında olduğunu anladım. Ki avuntuların seni geri getirmeyeceğini; Sensiz geçen yıllarımda anladım. Pişmanlıkların kar etmediğini; O duyguya yaşadığımda anladım. 11-02-2007 |
Duvarları ören de, karanlığı yaratan da, ışığa engel olan da kendinden başkası değildi.
Bugüne kadar yaşadığı ve belki de yaşayacağı en büyük farkındalık bu olmuştu. Biliyordu, güne O ' nunla başlayıp, O ' nun yansımalarıyla karşılaşmayı dilediğinde hayatında fark yaratacaktı.
Çalan müzik takıldı kulağına birden. Teoman hiç duymadığı bir şarkıyı söylüyordu. Yüzünü Dökme Küçük Kız diyordu Bülent Ortaçgil ' in bestesinde. Kendisi için özel yazılmış kadar onu ve yaşadıklarını anlatıyordu. Bu şarkıyı ilk kez ve en büyük farkındalığını yaşadığı anda duyması bir tesadüf değildi. Şifonyerin üzerindeki çerçevede duran, bir yaşındaki ve beş yaşındaki kendi küçük kız hallerine baktı.
Özümseyerek dinledi şarkıyı. İçindeki küçük kızı hissederek, resimdeki küçük kızın gözlerine ''Tek gerçek sensin'' bundan sonra diye bakarak, defalarca dinledi şarkıyı.
ve dinledikçe bir kez daha anladı Yüreğinin her sıkışmasında anladı.
Huzurun gözlerde değil;
Sevdiğinin yanında olduğunu anladı...
anlamayanlara ithaf olunur....