Yaka İğnesibir zamanlar ne çok şarkı söyler ne çok damarına basardım melodilerin kırık gamzelerimden sızan kahkahalar susardı dilimin ucunda ben sus(a)mazdım en olmadık yerde o ince çizgide kırılırdı kadın yanımın aynası kalıbından düşen harflere sarılan şiir kanar kelimeler ağzıma sığmazdı kıyıya uzanmış sandalın voltasına takılan kum tanesine benziyordu gerçek tenha çok zor şimdiki aklım olsaydı adımlarıma kol kanat gerer gölgelerimi ayrı ayrı giydirirdim her gün yeni bir ıslığın dudağına düşen nemden çalardım güneşi ve sıcağına doyan aşktan alırdım payıma düşeni dün masası kalkmış bir sohbetin acı yanı ile tutunmaya çalışırken yüzüme bugün eskimiş bakışlarını soymak kalıyor ellerime yolları bozulmuş gelişlerden yatakları dağıtılmış gidişlere kadar olan her şey en baştan yazılacak kadere gel yakama iğne ol sen ömrüm kokunla nefes varlığınla beden olayım hayata ! 12/06/2015 09;05 eMİNeYZAMAN |
yazıyor ve yaşıyor bir şiir denecek kadar hoş bir şiir
tebrikler