AHDE VEFAŞimdi paslı gecenin tenha bir sokağında, Yarım kalmış bir aşkın yarısını güldürdüm. Çünkü ben biliyordum; ölümün yatağında Boğuşup duruyorken, ilk babamı öldürdüm. Kaderin kederiyle anbean doğranırken, Babasız bir çocuğun göşyaşında alevdim. Oysa ben yetimliği Resul’den öğrenirken, Sırf O yetim diyerek babasızlığı sevdim... Ve artık bundan sonra ağlamayı yarına, Şenşakrak günlerimi geçmişime bıraktım. Gençliğimi satarken ömrümün zararına, İhtiyarlığım kadar ben babama ıraktım... Ertuğrul Yıldırım |