Kaybetmekten Korkarımİçimi ürperten, telaş sarıyorken ansızın Ruhun derinliklerine kadar iniyor ucu Saplantı olmuş beynimi kurcalayan İnişli çıkışlı pusulasını yitiren kalbimde Sancısı saplandıkça sol yanım acıtıyor Sevdama dayatıyor, kaybetmekten korkarım Ellerim bomboş uzatınca çare arar gibi Alabora olan geçmişinin ardından Tesellisi imkansız biliyorum Yerlerde sürünen haşereden beterim Ayaklar altında ezildikçe sesim çıkmaz Aklımı kaçırıp, kaybetmekten korkarım Yapayalnızım, bu hayata katlanırken Yokuşları çok yaman tökezleyip düşerim İpin ucu salınmaz, kör düğümle bağlanmış Hangi tarafa baksam kader çıkar karşıma Karanlıkta kaldıkça gözler örümcek ağlı Umut ışığı görüp, kaybetmekten korkarım Duvarlar öyle kalın işlenmiş arkası görünmüyor Gönül çaresiz ,gönül fukara dermanı bulamıyor Saça beyazlar dolmuş, buna hesap veremiyor Taş koyulmuş yollara sert kayalar biçimde Haksızlık beli büker , doğrulamaz olur da Can bedene darılmış, kaybetmekten korkarım İmtihanım belkide bana verilen ceza Geçmekte var, kalmakta sonunda Direnip duruyorum engebeli yokuşlarımda Molasız yürüyorken kaldırım taşlarımda İncelmiş tabanlarım bu yükü taşımazsa Yolun sonunu bulup, kaybetmekten korkarım Nesrin Önem Demir 11. 06. 2015 |
ama kalemimiz farklı
şiirde benden bir adım önde olan
dost kaleme tebriklerrrrr