KARANLIK BİR IŞIK
Karanlık Gökyüzünde el fenerimi kaybettim ben
Ruhumun derinliğinde arıyorum sessizden Ne yaptıysam olmuyor yanımda kimse kalmadı Bir ben kadar gölgem ve bir de kuytu sokaklar Sessizliğim anlatır boşboğazca her şeyi Yüzümdeki tebessüm unutturdu kendini Büyük bir kalabalığın içinde yalnız ve biçare Issız çölün ortasında arıyorum bi çare Kuşkularım yerini keşkelere bıraktı Bu benim hayatımda en önemli duraktı Sıkıntılar sağanak halinde yağsa da bir anda Çıkacaktır muhakkak bir aydınlık gökkuşağı |