Uzaklardan...
bir şiir yazdım
kendimce; sana... biliyorum ki; biliyorsun kime yazdığımı kelimeler eksik kalıyor nedense birşeyler hep yarım kalıyor dizelerinde şiirimin harfler yanmaz ki kelimeler sırılsıklam ıslanmaz ki birtanem kağıtlar titremez göz göre göre gel de bana sor acılarımı hadi gel de bana sor yangınlarımı gözlerimden ırmaklar akar damla damla sonsuzluğa ruhum alevlerin en kimsesiz olanı yaşar içimde nefeslerimde zemheri soğukları çatlatır dudaklarımı bilemezsin ki bilemezsin ki kağıtlar titremez bilemezsin ki harfleri yanmaz şiirlerimin bilemezsin ki kelimeler hep eksiktir dizelerimde her salisesini gömdüm geçmiş yıllarımın bir kasırgaya malzeme yaptım maziyi utanmadan her sabah güneşi çağırır dururum ; tan yerinin en ucundan kelimelerini okşarım biteviye; şiirlerimin kimsesizliği hissetmesinler diye harflerini severim kimse görmeden; yanmasınlar diyerek kağıtlara üflerim zemheri soğuğundan nefeslerimi titremesinler sensizliğimin fırtınalarında biliyorum ki; biliyorsun yangınlarımı uzaklardan biliyorum ki; biliyorsun hasretlerimin ağırlığını yanışlarımdan... bir şiir yazdım kendimce; sana... al; ruhunun izbelerine hapset dizlerimi eksik taraflarına ekle sıcaklığını çekinmeden kelimeler şenlensin gözbebeklerinden yüreğine akarken harfleri alev alev olsun ruhunun alazlarında kağıtlar uçuşarakk mutluluklar yaşasın hissetsin yüreğin sevgimi mütemadiyen birer damla okyanus olup çırpınırken gözyaşların gözpınarında.... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |