Yokluğun ölümü bütün varlıkların doğumunu tetikledi.
Şekilsiz mesnetsiz bir yığın kalabalıklar.
İhtiyar kentlerde yitip gitti insani duygular.
Bitimsiz karmaşalar;
Büyük bir bozuluşun varoluş sürecini getirdi.
Çoğullar içinde artık yalnız insanlar.
Bir çoklarımız ekmek kavgasında sömürüldü
parça, parça pay edildik.
Birileri nefsinin güdümünde nimet arsızı şimdilerde.
Koyu bir zulüm kapladı arzı âla-yı
Mazlumların ahına kapandı firavunların kulakları.
Melekleri bile ağlattı çocukların feryatları.
Yok edecek bu dünyayı insanların arsızları.
Her geçen gün çoğaldı acılar.
Şekerlerimizi çaldı birileri...
Uyan artık insanlık uyan!!..
Elbet hesap soracak bir gün
Ana sütüne alışık dudaklarına yudum yudum kan içirenlerden.
Hesap soracak hesap!!...
Bu dünyayı dar edenlerden.
Şimdi sende uyandır artık vicdanını derin uykulardan.
Güçlünün zayıfı ezdiği bir dünya olmamalıydı bu mavi gezegen.
Zayıfları güçlülerin koruyup kolladığı
Yaşanası bir dünya olmalıydı.
Dini ,dili ,ırkı ayrı olsa da insanların.

GÜLCE