Aşklar akort ne büyük bir söylem...

Evet günümüzde artık aşklar akort edilebiliyor maalesef. Kopan teller nasılsa tezgahlarda hazır ve nazır. Onarmak ya da vefa nerede? Yok... Yok edildi. Felsefik idiotlarla yürür görünse de insanlar aslın da aldıkları yol sadece gölgeleri kadar farkında değiller. Gölge ise sen yürürsen yürür, sen durursan durur. Gece olunca ise zaten tabanları yağlar.

Bu yüzden korkağın işi değildir aşk. Hele de perde ihtiyacı duyan pencerenin asla. Kalıp bilmez. Ahengi de notası da içinde gizdir.

Vaktaki yanılgılar dize inse ve ayaklar sızlasa bile, pişmanlık sadece değmeyen adınadır. Sevmeler adına değil. Üstte de izah etmeye çalıştığım gibi hep hüzmelerden sızan ışıkla kendini aydınlık gösteren karanlık simalar ile ne aşk bir arpa boyu yol alır ne de hazansız mevsimler gönle tahat kurar. Çünkü, gölgesi izinde giden elbet bir gün önüne bakmadığı için duvara toslayacaktır.

Aşk akortsuz da aşktır ama kalp ritmini ve uyumu asla unutmaz, unutturmaz. Ortaya çıktığı vakit ise, en büyük aryalarla, konçertolarla ve epik operalarla en gür sesiyle koyar ortaya varlığını...

Yeter ki, öz aşk desin dil değil...

Varlığın dile yol açar her daim. GÜZELLİĞİNDE VE ÖZELLİĞİNDE HEP VAR OL EMİ...

sevgimlesin her daim hocam.