Sessizlik Yankılandı
İçime düşen damlaların çıkardığı sesler kendine getirdi ruhumu.
Yüzümüz yüksek ağaçlara dönük. Kırık dallarında gezinen kuşlar. Gözümüzde ışık toplayan çocuklar. Hayalleri çalınan genç kadınlar, Yanıyor yüreği ateşli gençlerde. ^^ Sınırlarımızın belirlendiği bir çember dünya. Özgürsüzlüğün doğurduğu özgürlük tanımı. Esen rüzgar onu da aldı bizden. ^^ Sayın tanrı! Kalk ve kendine gel! Ölüm var tüm yansımalarında. Uzat elini dünyanın ortasına,Ortadoğusuna! Yanan minik eller sana açılmışken koptu. Yüksek ağaçlar sana yaklaşmak istedikçe yok oldu. ^^ En direnişçi ruhuyla kardelenler bile usandı. Hadi insanlık,sayın tanrının kalkacağı yok. Kalk ayağa! Ahlakınla,kültürünle,direnişinle! Toprağa karışan tüm güzelliklerin hatrına... Habip ORAK |