UZAKLARDAN SEYRETTİĞİM....................PAPATYAMA..........................

Kaybettiğim seni uzaklardan seyrediyorum

Bir idâm mahkumunun

Demir parmaklıkların arkasından

Özgürce uçan kuşları seyrettiği gibi

İçimdeki ukde,

Seni çözmeye çalışıyorum

Kalbimdeki tek dikensiz gül

Seni yeşertmeye çalışıyorum

Ne Leyla’sın kalbimde ne de Kerem ’in Aslı!sı

Sen; mutluluksun

Sen; umut

Ben; her sevgiyi ziyana uğratan,

Her umudu batıran

Bütün günahları bağrına basan

Bir müflis tüccarım, hep ziyandayım

Ben; bir divâne yolcuyum bütün yollarım çöl

Sen; çöllerin ortasında

Yemyeşil bir bağsın

Sen; bir güneşsin

Karanlıklar yüzüne hasret

Sen; bir aysın

Sen olmazsan, geceler zifiri karanlık

Sen; umutsun

İsmin kalbimdeki müebbet mahkumların,

Tek kurtuluşu



Kalbim bin parçaya ayrıldı,

Her parçasına bin gam taht kurdu

Bir cam gibi kırıldı

İçimdeki elmastan yapılmış saraylar

Sen; uzaklardan seyrettiğim

Sen; Karani’nin göz yaşları

Sen; Yunus’un aşkı

Bir gülümsemenle yüzüme

İçimde hiç batmayacak güneşler doğar



Yükselir göklere

Gönül sarayımın yıkık burçları

Yolsa zifiri karanlıklar içinde

Muzdaripim, mahzunum...



Yalnız be isyan dolu saatlerin ibresini kırıp

Vuslat diye bağrıma bastığım hicrânı öldürüp

Benliğimin en kuytu köşelerinden sıyrılıp

Dertlerime deva olasın diye geldim kapına

Çünkü sen; mutluluksun

Sen; umutsun

Çünkü sen, hayatsın;

Canıma cânân alan