süzüldüm belirsiz alfabelere hem de üşüyen parmak uçlarımla arıyordum isyanın karanlık küllerini ne fark eder ki savrulan hüzün artıkları serap olsa
sarmalanmış ay bile susmuyor kağıtlarda ellerimin zaferi yürek, yüreğim ise, ruhumdaki ben bir nefer gibi kayboluyorum cümlelerin öğrettiklerinde
bak nasıl işlenmiş çığlıklar var satır aralarının ötelerinde konuyorlar ruhunun ürkek kanatlarına onlar uçarken harf harf ben sadık hasretlerin mirasçı benliği oluyorum şimdi
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sadık Hasretler şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sadık Hasretler şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
nedense eski şiirlerinizdeki o eski sessiz kalabalığı göremiyorum. mesela üç yıl önceki bir şiirinizi şimdi yazılmış bir şiirine yeğ tutarım. bakıldığında tuhaf gelebilir, ama okurken bu hissiyata kapıldım, en nihayetinde etkisi bu yönde oldu yazdıklarınızın. renkleri soluyor kelimelerin adeta. üç yıl önce yazılan bir şiirin şimdikinden ürkmesi geremez miydi sizce de. okuduğum şiirler dahilinde söylüyorum bunları. kötü bir tesadüf de olabilir zira. ya da rastlantı.