Palyaço
Hüzünbaz gülmecelerin gölgesinde
Gökkuşağının yedi rengine boyandı yüzüm Sustum... Hep sustum... Yüzümdeki cilalı maskenin ardını Göremedi hiç kimse Konuştuğum zamanlar Sustuğumu Unutmuş göründüğüm zamanlar Avunduğumu Bilemediler... Kifayet etmedi kimseye sözüm Yetmedi kedere gücüm... Sustum... Gülerek sustum... Gücenmedim kimseye Yalnız, Kendime kin kustum... Bir palyaçoyu ben diye öptüm Etrafımdaki her şey ve herkes gitti Bir ben kaldım orta yerinde hayatın Yorgun ve çırılçıplak... Önce maymun olduğum söylendi Sonra üç maymunu oynamam! Görmedim... Bilmedim... Sevmedim... Yüreğimin liflerini Cımbızla koparan Anlayışsız yâr Bana haksızlık ediyorsun... Antakya, 13 Aralık 2011 |