binlerce nefret..
artık senin gelmeni beklemiyorum.yokluğunada alıştım.
sen gelmeyeceksin biliyorum.alışıcam hasretine.özledikçe sessizleşicem. sessizleşmekten çok korkuyorum,sürekli mırıldanıyorum sana tut ellerimden diye.. aynadaki yüzden çok nefret ediyorum.oysa alışmıştım sana ben. gözleriminin damlalarına feda etmemiştim ömrümü. bir felakete hazırlamıyoruzki kendimizi,neden gittin?.. şimdi sen gittin,gözlerin geçti yüreğimden,nasıl unutiyim söylesene?.. kirpiklerini çok severdim,bilirsin zaten sende ne varsa hepsini sevdim. duvarlar kadar sadık kalamadın.sözcüklere adadım sözlerimi. yüreğimdeki derinliklere bıraktım gözyaşlarımı. acıtmanı anlarımda,ezip geçmenin sebebi neden.. şimdi bir dünya bıraktın bana,bin acı,binlerce nefret... |