Uğruna yığılmış şiirler dağınık
Fatih’in sakalında kılcal hüzün
Sancısı üzerinde tüten bir aşkla
Aşk’ın araf dramına gömülmüş
sadeliğiyle ten savaşına mahcup gözaltı
Keskin cümleler dışarıda çıplak ağlaşırken
İçerinin durgunluğu kağıdın bakireliğine nokta
Sevişmeler aralığından bakan gözleri ütüsüz adam
Bağır çağır kadınlığın rengine kangren olan
Şairden zatürre bir şiir bu
Pencerenin kırık pervazından doluşan yağmurun ıslaklığı
Parantez içinde nemli ah ile tenlerin kırılmasında kuruyor
Boşluğun utangaçlığıyla başladı herşey
Dolusuyla zafere ulaşacak birazdan
Şairin sönük cıgarasına atıfta bulunan
Bayat çayın renginde buluştu sevişme
Her rüzgarın duvarın dışına sürtünmesi
İç yüzünde terli bir coğrafya bırakıyor
Asılsız ihbar yemiş adamın
Medcezir kadınlığa sıcaklığı atom
Heryerin üzerine saçılmış
Siyah hayalli geceyle mat sevişme
Şair doksan derece soyunuk şiirle
Üçyüz atmış derece kaygan kelimeler doğurdu
Mürekkepsiz, kurşunsuz kalemlerin ağzı
Rutubete batmış farklı yazıyor hikayeyi
Sevişme ikliminin durgun ayında
Saatler bekleyişi gösterirken
Paragraf başı sarılışın
Noktalardan bir tutam sevda
Virgüllerden azıcık arzu almasıyla
Şairin dönencesinde kırılıyor şiir
Ütüsüz gözleriyle adam
Kadınlığın sadakat açan çiçeğiyle
Kentin merkezi sevgisinde
Hiçbir ruhun tartışamayacağı
Herkesin susturucu takıp
Akıl oyunları yapmayacağı ve mahzen gecede
Şişede kırmızı renk
Dudakta flu
Şiirde siyah imgeyle
Özgürce kadınlığı doğmuş serüvene
Adını koyacaktır
KADINIM..!