Baybora...
Çok zor sonsuzluğa teslimiyet
nasıl anlatır bilemiyorum adın neydi ya gözlerin onlar ne renkti peki sen gerçekmiydin hangi yüreğe baksam sen kanıyor avuçlarıma sonsuza dek susmalara mahkumiyet çok zor ağır sıtma nöbetleri gibisin gecelerime titrerken iliklerim boşalır dizlerimden yerdeyim işte öylece sesiz ve çaresiz şimdi kapının eşiğinden sen koksan renklerin camıma vursa dinse bu yürek sızım unutsam senle kendimi bazen dalıyorum seyrine şehir gibisin küçüğüm tarifsizsin bende olmasanda yanımda yaşadın sen bende.... |