ölüm, şiirlerime eş bir cümle gibi
aşk bahsi ile geçen hayatımın
son cümlesini kurabilir mi ?

O’na hasret eskimiş sayfalardaki acımı
son nefesimin kaynağı edinip
bu dünyadan gidişim olan anımı
en büyük acıda olsa onla olmasına imkan sunar mı

çünkü fikirlerime hapsettiğim ihtimallerin
hiç birinde kavuşmaya dair bir inancım
kalmadığı gibi, şiir ola duran kelamımın
ondan eksik bir satır bulundurma imkansızlığı

mutluluğu mu gasp eden yegane yaşam gerçeği
ve buna alışmayı başarmış bir gönül bendeki
bu şekilde ata bildim içimdeki tebessüm destesini
bu şekilde kabullendim onsuz gelen günlerin takvimdeki yerini

tüm çıplaklığıyla anlaması güç bir durum olsa da
aşktır, yaşadığım her anın muktediri
bu yüzdendir kaynağı sende duran ama sensiz olan
kalemimden çıkma kelamımın ölüme dair bu isteği

kader sevgili belkide sen olmadan yazılan
ve bu şekilde son bulacak hayatımın tek yeri
lakin müsterih ol ve hiçbir zamanda üzülme
acılar içinde yazılmış olsada bu satırlar
sana yazılmış eşsiz bir aşk hikayesi