Ben,
Zeytin karası gözlerinin ,ölümcül uzaklığına kırsal şarkılar bestelerken,
Şimdi yokluğumda,gönder sağanaklarını yüreği katar sevdalara.....



Çok eskiden, yüreğinde ki seviler
Bağdaş kurup çökerdi içime sabırla
Bağrıma saplanırdı silinmiş çehreler.
Fırtınalı tepeler de inzivaya çekilirdi
Sabrını yitirmiş çoban çiçekleri.
Dualarda ki yorgun sözcüklerim,
Kimsesiz yolculuklar yapardı, zamanın kıyısına...




Öyle ki,
Tütün sarısı ömrüm,
İbadete dururdu gül düşlerimin mavisin de.
Gün dönümü suskunluklarına sokulurdu hüznüm,
Cüsseli çığlıklar asılırdı zifiri sessizliklere.
Güvercin kanatlarında ki aykırı mevsimler,
Yorgun bir aşkın sahipsizliğin de ,avaz avazdı....




Uyuşuk,sancılı,esmerdi gece
Ve ben,yoksulluğun vatanın da,
Umutlar dolduruyordum avuçlarıma.
İki dudak arası utançlarımı yıkıyordum, sunaklar da
Yokluğunun kuraklığına,gözleri buğulu bulutlar topluyor
Sensiz hallerime sitem edip,neden diye sormuyordum.
Yarı uyanık sabahlar da,yüzümde ki varoş rengi sessizlikleri
İncitilmiş yüreğimin ırmakların da boğuyordum....




Artık suskun özlemlerle, gecenin yüreğini dinliyorum.
Yakamozlara yüklüyorum sevinçlerimi.
Bir yığın kırık anıların gölgeleri titriyor duvarlar da.
Ağır bir rüya sarıyor ,diz boyu sözcüklerimi
Yüreğimin kirpiklerin de sorgusuz infilak sesleri çınlarken,
Gerçeklerin yıkıntıların da ,avuç içi kadar umutla
Uzak özlemler yurduna,en çok kendimi götürüyorum.
Kasvetli ağır yalnızlıklarımı,küllenmiş hicranlarımı
Pamuk şekeri bulutlara sarıp,gidiyorum.....




Ve bitti herşey,
Gün doğumumu, sabahımı alıp gidiyorum.
Gülüşlerle yıkadığım yüreğimin gökkuşağını,
Sensizliğin travmalı felaketlerini,
Koynuma doldurduğun yıkıntılarımı,
Şaşkın ruhumun yara berelerini,
Ve gönül çardağına asarak hüzünleri
Sol yanımda ki yoksulluğumu alıp gidiyorum....



Gidiyorum,
Dudağımda ki vedalar da,ağıtlarım yoruldu yâr,hoşçakal.......



peri feride ÖZBİLGE

12.05.2015