ÇÖP ADAMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın İlkokul öğretmenim Halil İbrahim Melik’e ve öğrencim Hilal’e.
Öğrendim unutulmamanın güzelliğini Çöp adamlarla yapmıştım İlk resmimi öğretmenime İki öpücük kondurmuştu gözlerime Benim için dünyanın en mutlu anıydı o Anlıyorum çöp adamın marifetlerini her an Ben mutluydum Öğretmenim mutluydu Çöp adam mutlu Yıllar geçti aradan umutlu Yine gözleri ışıltılı bir öğrenci Karşısında dev bir adam Duygusal dizeler dizmiş bir kağıda Ve gözleri onda Dizeleri okuyan dev Güliver’e dönüyor Sevinçten midir nedir? Hem gülüyor hem ağlıyor 24 Kasım 2004-İstanbul Abdulkadir Güngör |