ölüyorum çocukseneler biter ben unutmam inan söz verme aklımda kalıyor ağaçlar kurur, yıkılır dağlar, yıkar beni ihanet yeniden kurarım dünyayı hesap sorarım çocuk yangın sonrası is içindeyim narın ince izindeyim görsen tanıyamazsın kaçıncı kattaydı benim evim ruhumu atarken / aç kollarını tut çocuk ellerim acıyor paslı demir edasıyla üşüyorum yağmur namerdin cebinde birikiyor zehir attılar düşlerime kuruyorlar çocuk çizdiğim her resimde bir eksik kalıyor kahkahalar ağır ağır gözlerden akıyor anlamıyor musun hayatı kare kare bölüşüyorlar çocuk sular bulutlara çekildi, bulutlar gölgede uzaktan gelen ses rengini kaybetti kar dün gece diz boyunu geçti kalbime dayandı susuz yaza toprak bu günden yas tutuyor çocuk namlu güneşe nişanlı insanoğlu kendini sevemedi / bas tetiğe göbek bağını koparmaya bu kadar heves etme analar gök kubbeyi deldi çocuk her akşam ölüm haberi / yoruldum aklımda çekiyorum bütün fünyeleri sınır ötesinde bir yer dibimde mayın patlıyor, ölüyorum çocuk nevim karahan |