Hüzün sürmesini çekmekte ömre gözlerden biz yağıyoruz hüznün çakıl taşları gibidir bir avuç yalnızlıkÇocukça bir vedadır sevdan Ardında bakarken körelir ruhum Çocukça bir sevdadır yaşam Lüleleri düşmüş yüzüne gizlenir ruhum Ve ben uzaklaşmaktayım çocukluğumdan Adım adım yakınlaşmaktayım geçmişe Senden uzaklaştıran yollar matemde mi bu gün Hüzün sürmesini çekmekte ömrüme Yalnızlığımın simli kartpostal resmi gibidir hayatım Geçmişin kanatlı tayları uçmakta özgürlüğe Sisli çocukluğum buğulanır Ve gözlerimden süzülür ömrüme Çocukça vedadır sevdan Bakışların çöreklenir ömrüme Hüzün düşmüş kâhkülüne yaşamın Elvedalar düğüm düğüm düğümlenirken ömrüme Ardımda bıraktığım ömrümün toz izleri Siner kuytu bensizliğin giriftlerine Hüzün kokulu elmas gülüşlerin Damla damla süzülür çocuksu gülüşüne Bekle beni çocuksu aşkım Turuncu yalnızlığına döneceğim Hüznün çakıl taşlarıdır dökülen yaşın Yeni ben olup gönlüne döneceğim Mahmudiye Düzkaya |