Kırık Dallar
gizleyemediğim öfkem
ahraz duvarda yumruk izi neden sonra anladım sabrın erdemini neden sonra anladım sakinleşmem gerektiğini vazgeçmişliği toprağa ektim avuç,avuç değmez dünya oyalarken bizi uçup giden hayaller tutunmak istedikçe kalbim gibi kırılan dallar sen içime oturan karamsarlık öyle ki; mavi kurşuniye tutsak yeşil kırağı vurgunu hazana yenildi soldu sarı üşümüşlüğüm anlamını yitiren kırmızı ey halimden habersiz çiçeğe duran ağaçlar ne olur benimle paylaşın sevincinizi duvar dibinde taşların arasında hayata tutunmak için savaşan bazen ağlayan bazen gülen,menekşe ruhumun ruh ikizi... Arap Kurt |