senden vaz geçmemi istiyorsun şimdi
ey zalim yar
rüzgar ekmedim fırtına biçeyim
ben senden nasıl geçeyim

haberin varmıdır her gece rüyalarımda
kerem gibi yandığıma
burçları bulutları öpen sevda keleleri inşa ettiğime
seni arzu gibi her uyandığıda gönül köşkümün
baş köşesine koyduğuma

keşke bi bilsen yüreğime
koraksın mavisine ne mutlu ülkeler anlattığımı
bütün sokakları sevda kokan kentler
aşka yeleken açan berak mavimsi denizler
yasak elmanın olmadığı hayali cennet olan ülkeler


ey zalim yar
yüreğimde beslediğim özlemin acısına
her dakika avuçlarıma ismini yazan tanrıların içi kanıyor
büyücüler medet ummaz oldu halimden
kıçı kırık kalıyor bütün büyülerin
cüppesini ayaza asmış gaddarlar ah çekiyor
beni bir tek sen anlamıyorsun, sensizliğin ne olduğunu tek sen analmıyon

ah bi anlasaydın beni,
bi bile bilseydin ne ümitler var hala sinemde gizli
şeşi beş gören kabulenmezliğimin neden kaynaklandığına
seni nasıl düşündüğümü bilse düş kentleri,pasifliğinde kudurur
dil tutulur damak kurur
cebbur içimdekileri görseydi eğer
fırında yandığını bile ödül görür

ey zalim yar
zaman susuyor kendi içine adeta duruyor sensiz
beni tarumar ediyor yokluğun
dilim acıyor adını her andığımda
dert yağıyor boş odamın isli tavanında tepeme
karışıyor sigaramın dumanına
ciğerlerimden içeri zehirleniyorum

vaz geç deme bana zalim yar
can kadar severken kopmak varmıdır
dayanırmı gönül hiç ayrılığa
rüzgar etmedimki fırtına biçeyim
seni can bilmişken
kolaymı senden geçeyim

Mehmet Kılıçel