Işıksız Kör Gece
Çiziliyor bakir toprak yabanda
Kevgir acılar gömülünce dört heceye Akşam yağmurlarını kusuyor Işıksız sancılı kör geceye Üşüyünce onca çürük mavi gözler Toparlanır oynar yer yerinden Onu birden kanatlıyken kuşların Düşer onlarca kör ışık geceye Bir tutam şiir mayalanır acıya Geriye iki ışıksız yalnızlıktır kalan Tüner dallara baykuş sessizliği Birbirinden hesapsız kör geceye Üşütür gece zifafında büsbütün Yarısı aydınlanır yaşamın K/araya sürtünürken ısırgan otu Ardına birikir ışıksız gecenin körlük Yaslar miğferine yüzün yarısını Sele tutsa da nazlı bahar nasırlı ellerini Harlı nefretin gelişine dününden razı Boğar ayaz ışıksız kör geceyi aydınlığa |