Ölü zamanları biriktirdiği ceplerinde
Ruhsuz bir eli çalıştırmayalı hayli zaman olmuş
Hiç düşünmemiş gibi inceden inceye sızıp
İliğini kemiğini kurutmuş halsiz ve bitkindi

Laftan anlamaz sağır dilsiz bir kahraman
Kuşluk vakti avazı çıktığı kadar bağırsa da
Ne mürekkebi bitiyor ne de anlatmak istediği derdi
Beyaza öfkeli maviden göç edercesine şair

Gözlerinin uğultusu boynunu bükerken
Kirpiğinin kanadını kırmış
Gözyaşlarının çığlık sesi ciğerlerini darp etse de
Borçlu olduğu busesini yanağına kondurup özür diliyordu şiir

Güneşin kasıklarından doğan yakamozlar
Doğan gün ile birlikte şairin penceresinden sızıp
Yağmur sularına düşünce hadi zincirlerini kır
Yüreğinin direği devrilmiş çatısı uçmuş umutların çökmüş

Hadi uyan uyan diyordu şiir
Gözlerindeki fırtınanın dinmesi sana bağlı
Yüreğinde tahribata yol açan enkaz tek dizelik
Vur alnından beyaz sayfaların aşkın öcünü alır gibi

Hadi şair bak gözlerimin içine
Bütün harflerin kemikleri kır kırılsın ki
Tenime merhem olsun elin dudağın ısıtsın ki
Derin uykuya dalan yüreğim uyanmak istiyor..

Remziye ÇELİK
02.05.2015 saat.14.54.