KARADENİZDEN ... 1
Hani geçerken köylerden trenle
çocuklar el sallar gazete gazete diye öyle açtı okumaya kitaba açtı da çay vardı biçilecek ot vardı toplanacak inek vardı otlayacak kitap yoktu para yoktu okul çok uzaktı yürüdüğü yollarda ayak izleri kaldı. Ne yapıp edecek okuyacak gurbetçi olmayacak eşi çocukları hep yanında olacaktı. Üniversiteyi kazandığında çığlığı kartalın kanadına anasının gurbeti bir ağacın dalında kaldı. Gaz lambasının ışığı siste türküsü karanlıkta ıslığı yaylada kayalarda kaldı. Bitirdi okulunu işe de girdi bir kız sevdi çok sevdi kız ona bir oğul verdi her şey yolunda derken çığlıkları bir kamyon tamponunda asılı kaldı Sevdasız eşsiz yalnız kaldı . Yıllar geçti geçmesine de sevdası yüreğine gömülü geçmişi omuzlarına asılı kaldı |
Bu güzel şiiri kutluyor
ve KARADENİZDEN...2 yi
bekliyorum...
Sevgilerimle.