UZAY (B)OŞLUĞU
Ne vakit üşürsem,
canımın giderek sana çekildiğini hissediyorum ve omuzlarımda mahşerin kalabalıklığıyla şah’a kalkıyor yokluğun. Ekvator sıcaklığı, bana bıraktığın yer.. Soluğumdaki atlar birer birer sana giden yollara savruldular. Adına benziyor gökyüzü payıma düşen bulutlar parçalı kahvaltında ben yerine ebabil kuşları. Gözlerin yeryüzü’nün tüm metre karesi Deniz’ine susamış kırlangıçlar Bir simide martılara gebeyim. İzmarit kokulu nefesin sinmişken bu şehre, Mars’ta hayat var mıdır sence ? |