BEN İSTANBUL GİBİYİM
İstanbul dedim
Hüzün şehri bura Kaldıramazsın ağır gelir sana Ben İstanbul gibiyim Hüzün kokar bedenim İsteme artık beni Çoktan atmış seni dumanı tüten gemilerim... Ben İstanbul gibiyim Arama ismini Tozludur zihnim Hep aynı limanlar Hep aynı insanlar Aslında koca bir yalanlar Ben İstanbul gibiyim Kalbime kurulmuş evlerim Tek gidişlik adresim Arama yine de kaybolur ellerin Şimdilik bende kaldı ceplerin... Biliyorum elinde bir sigara Düşünüyorsun ne olacak halim ? Geç bunları sevgilim Hayat bu zalim ! Ben İstanbul gibiyim Çoktur gelenim ,gidenim Arama ismini Bir kereliktir belleğim Ağladığında akan göz yaşları İşte odur benim denizim Ben İstanbul gibiyim Denizimi kirletir üstümden geçen gemilerin Hani diyordun ya farzet ki öldüm Hatırlamıyorum ki Çünkü ben İstanbul gibiyim Çoktur yaşayıp da ölenim... |