Sâirfilmenâm
Gamzelerini gördüğüm günden beri,
Sana ayrıldı kalbimin köşeleri, Nasıl böyle gülüyorsun ?!, Gönlümdeki krallığın sahibi ?. "Kapı önü yaz akşamları" sesin, Begonyalar ekiyorum göz bebeklerine, Ve sonra, Yeşertip tüm düşlerimi, Kilimleri seriyorum ellerine. Hangi yöne baksam, Bahar-bahçe !, Hangi sokaktan geçsem, Çatal-bıçak sesleri balkonlarda. Semaver ateşinde buharlaşiyor, Ruhumun nemi. Ekseninde kavruluyorum, Hissedilen sıcaklığın, Dudakların diyorum hani, Gölgede kırk derece. Biliyorsun sevgili, Seni aşacağım denizler gibi, Saçların sahillerimin rengi, Sen diyorum hani, Gönül dağımda biten, kiraz ağacı. Başka mevsim istmemki. |
Ve o kapıdan geçebilmek için yangın yemiş bir yürek gerekir insana..
yani öyle kolay iş değildir şiire gönül vermek..!