ortası yok doğruların
düşüncelerimin ve hayallerimin
ortası yok doğruların kalbimde bazen bir çocuğa rakip olurum bazen kimsesizlik içinde yalnız döndürebilir mi ölüler beni dönebilir mi bir nefes hayata kim sevebilir ki her şeye rağmen kabrinde çürüyen sevgiliyi kim umudu doğuran söz sahipleri asırları aydınlatan mevlana ansızın bir yerde karşıma çıksa değeri var mıdır artık şemslerin hem taptuk postunda hem yunus olmak alnına vurulmuş insanlar gibi bir baharı daha eskitip öyle göklerde izime iz katan kimdi bana benzemeyen ancak ben olan beni benden öte sevip anlardı her an yeni gelip yine de giden güzel sevgili de ardımda kaldı şimdi yeniden hür kalmış gibi delilik güneşi kör etti beni dünyevi bu sonsuz çıkmaz yollara selam verse yine kendini duyar |