KURUYAN YAPRAK GİBİgözlerim dolar söylenen her şarkılarda vuslatımın imgesi kalbimden dökülüyor kendimi buluyordum hicaz makamında yüreğimden düşer notaların her e-sine sûkutu hayale uğradım yorgun yüreğimle yaşadıklarım paragraflara sığmaz kanarım derunumda sükun ızdırabımla kolkola gezer sanki usturaya yatırılmış tıfıl bir çocuğum İkindi güneşi çaresizliğinde kısadır ömür içimde kasırgalı bir hayatın esir günleri var düşer serçe-i bir köz yüreğimden ellerime ney’ sesine tekmil vuslata ateş olur zaman mazime dalıp ağlarım isyanım kötü kadere lirik şiir olurum kirpiklerimden asılırken ay gül-kurusu niyazım emanetken hecelerime yıllarım satır aralarında kuruyan yaprak gibi şiir _ nurcihan |