EL İNSAFben her sabah öksüz başını sevgi ile okşayan sevda çocuğunun annesiyim babasız bir çocuğun yükü omuzlarımda sarkar. bülbül olalı kan kesti güle dönük sırtım sustum anlamadılar. çarmıha gerili kelimelerim elleri kan dilleri kan yanımda sen olmayınca hayat biraz daha zorlaşır ve gece yatağa yatırdığım çocuğumuz duvarlara dönük yüzü ıslatır kimsesizliği sarılır yorganına gizler yağmurları yüreğine. her gece ama her gece kıyamet kopar bu evde bilmezsin günahkar ruhum rahleye gömülür bir sevdanın alın yazısını dökerim içine gözlerim kan çanağı kalbim sunakta adak. dağılır odama fotoğraflardan bakan yüzün gülen dudakların hasret kokar mı yar söyle söyle hala sever mi beni toprak kokan yüreğin sigaram küllükte kendi kendini içer yanar yanar yar yandığını bir kendi bilir. gel de bir gör şu halimi boş yatakta oltaya yakalanmış bir balık gibi çırpınışlarımı için bulansın geceye as özlemini gelsin sarmalasın beni. hangi kitaba sığar böylesi kayboluş hangi kalem yazar söyle yalnızlığın izbe arka sokaklarını korkuyorum yar her köşeden karanlık bir el sıkar boğazımı el insaf adımlarım kaldırımları arşınlar yalnızdır topuk seslerim. Ayvazım DENİZ |
Selamlar...